Są takie historie, których się nie opowiada. Nigdy i nikomu, nawet w chwilach wyjątkowej wylewności.
Drzemią uśpione na dnie duszy i od czasu do czasu, nie pytając o zgodę, budzą się, opowiadając każdy swój fragment na nowo.
Razem z nimi budzą się demony. Mają formę uczuć, których nie sposób pomieścić albo nierozwikłanych zagadek, do których nie istnieją słuszne rozwiązania.
Historie te zawsze są trochę niedopowiedziane. Bo nikt nie potrafi ich dokończyć.
